publicerad: 2015
rulta
1rulta
substantiv
~n rultor • ⟨vard.⟩ knubbig flicka el. kvinna
| Singular | |
|---|---|
| en rulta | obestämd form |
| en rultas | obestämd form genitiv |
| rultan | bestämd form |
| rultans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rultor | obestämd form |
| rultors | obestämd form genitiv |
| rultorna | bestämd form |
| rultornas | bestämd form genitiv |
2rulta
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ gå ovigt; stulta
| Finita former | |
|---|---|
| rultar | presens aktiv |
| rultade | preteritum aktiv |
| rulta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rulta | infinitiv aktiv |
| har/hade rultat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| rultande | |


