publicerad: 2015
rustning
rust·ning
substantiv
~en ~ar 1 det att rusta2 anordning som skyddar kroppen särsk. i strid (i äldre tid)
| Singular | |
|---|---|
| en rustning | obestämd form |
| en rustnings | obestämd form genitiv |
| rustningen | bestämd form |
| rustningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rustningar | obestämd form |
| rustningars | obestämd form genitiv |
| rustningarna | bestämd form |
| rustningarnas | bestämd form genitiv |


