publicerad: 2015
räffla
1räffla
substantiv
~n räfflor • fåra, ränna
| Singular | |
|---|---|
| en räffla | obestämd form |
| en räfflas | obestämd form genitiv |
| räfflan | bestämd form |
| räfflans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| räfflor | obestämd form |
| räfflors | obestämd form genitiv |
| räfflorna | bestämd form |
| räfflornas | bestämd form genitiv |
2räffla
verb
~de ~t • förse med räfflor: en räfflad betongvägg
| Finita former | |
|---|---|
| räfflar | presens aktiv |
| räfflas | presens passiv |
| räfflade | preteritum aktiv |
| räfflades | preteritum passiv |
| räffla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att räffla | infinitiv aktiv |
| att räfflas | infinitiv passiv |
| har/hade räfflat | supinum aktiv |
| har/hade räfflats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| räfflande | |
| Perfekt particip | |
| en räfflad + substantiv | |
| ett räfflat + substantiv | |
| den/det/de räfflade + substantiv | |


