publicerad: 2015
rättrådighet
rätt|råd·ig·het
substantiv
~en rättrådig
| Singular | |
|---|---|
| en rättrådighet | obestämd form |
| en rättrådighets | obestämd form genitiv |
| rättrådigheten | bestämd form |
| rättrådighetens | bestämd form genitiv |


