publicerad: 2015
röjning
röj·ning
substantiv
~en ~ar • till 1röja 2,3
| Singular | |
|---|---|
| en röjning | obestämd form |
| en röjnings | obestämd form genitiv |
| röjningen | bestämd form |
| röjningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| röjningar | obestämd form |
| röjningars | obestämd form genitiv |
| röjningarna | bestämd form |
| röjningarnas | bestämd form genitiv |


