publicerad: 2015
sammanhållning
samm·an|håll·ning
substantiv
~en ~ar • till hålla samman: god sammanhållning i klassen
| Singular | |
|---|---|
| en sammanhållning | obestämd form |
| en sammanhållnings | obestämd form genitiv |
| sammanhållningen | bestämd form |
| sammanhållningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sammanhållningar | obestämd form |
| sammanhållningars | obestämd form genitiv |
| sammanhållningarna | bestämd form |
| sammanhållningarnas | bestämd form genitiv |


