publicerad: 2015
skaffning
skaff·ning
substantiv
~en ~ar • utspisning; proviant
| Singular | |
|---|---|
| en skaffning | obestämd form |
| en skaffnings | obestämd form genitiv |
| skaffningen | bestämd form |
| skaffningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skaffningar | obestämd form |
| skaffningars | obestämd form genitiv |
| skaffningarna | bestämd form |
| skaffningarnas | bestämd form genitiv |


