publicerad: 2015
skocka
1skocka
[skåk`a]
substantiv
~n skockor • ärtskocka
| Singular | |
|---|---|
| en skocka | obestämd form |
| en skockas | obestämd form genitiv |
| skockan | bestämd form |
| skockans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skockor | obestämd form |
| skockors | obestämd form genitiv |
| skockorna | bestämd form |
| skockornas | bestämd form genitiv |
2skocka
[skåk`a]
verb
~de ~t • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| skockar | presens aktiv |
| skockade | preteritum aktiv |
| skocka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att skocka | infinitiv aktiv |
| har/hade skockat | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| skockande | |
skocka sig
• samlas i grupperOrdform(er) skocka sig


