publicerad: 2015
skråning
1skrån·ing
substantiv
~en ~ar 1 ⟨prov.⟩ grovmalen säd2 ⟨prov.⟩ sluttning
| Singular | |
|---|---|
| en skråning | obestämd form |
| en skrånings | obestämd form genitiv |
| skråningen | bestämd form |
| skråningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skråningar | obestämd form |
| skråningars | obestämd form genitiv |
| skråningarna | bestämd form |
| skråningarnas | bestämd form genitiv |
2skrå·ning
substantiv
~en • till skråa
| Singular | |
|---|---|
| en skråning | obestämd form |
| en skrånings | obestämd form genitiv |
| skråningen | bestämd form |
| skråningens | bestämd form genitiv |


