publicerad: 2015
skyldigförklara
skyld·ig|för·klara
verb
~de ~t • till skyldig 1: skyldigförklara ngn el. förklara ngn skyldig
| Finita former | |
|---|---|
| skyldigförklarar | presens aktiv |
| skyldigförklaras | presens passiv |
| skyldigförklarade | preteritum aktiv |
| skyldigförklarades | preteritum passiv |
| skyldigförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att skyldigförklara | infinitiv aktiv |
| att skyldigförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade skyldigförklarat | supinum aktiv |
| har/hade skyldigförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| skyldigförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en skyldigförklarad + substantiv | |
| ett skyldigförklarat + substantiv | |
| den/det/de skyldigförklarade + substantiv | |


