publicerad: 2015
slutställning
slut|ställ·ning
substantiv
~en ~ar • i tävling; till ställning 2
| Singular | |
|---|---|
| en slutställning | obestämd form |
| en slutställnings | obestämd form genitiv |
| slutställningen | bestämd form |
| slutställningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| slutställningar | obestämd form |
| slutställningars | obestämd form genitiv |
| slutställningarna | bestämd form |
| slutställningarnas | bestämd form genitiv |


