publicerad: 2015
snappa
snappa
verb
~de ~t • nappa åt sig
| Finita former | |
|---|---|
| snappar | presens aktiv |
| snappas | presens passiv |
| snappade | preteritum aktiv |
| snappades | preteritum passiv |
| snappa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att snappa | infinitiv aktiv |
| att snappas | infinitiv passiv |
| har/hade snappat | supinum aktiv |
| har/hade snappats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| snappande | |
snappa upp
• råka uppfatta, råka få veta: han snappade upp el. uppsnappade delar av deras samtal


