publicerad: 2015
spurtare
spurt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. spurtarna spurta
| Singular | |
|---|---|
| en spurtare | obestämd form |
| en spurtares | obestämd form genitiv |
| spurtaren | bestämd form |
| spurtarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| spurtare | obestämd form |
| spurtares | obestämd form genitiv |
| spurtarna | bestämd form |
| spurtarnas | bestämd form genitiv |


