publicerad: 2015
stillasittare
stilla|sitt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑sittarna stilla sitta
| Singular | |
|---|---|
| en stillasittare | obestämd form |
| en stillasittares | obestämd form genitiv |
| stillasittaren | bestämd form |
| stillasittarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stillasittare | obestämd form |
| stillasittares | obestämd form genitiv |
| stillasittarna | bestämd form |
| stillasittarnas | bestämd form genitiv |


