publicerad: 2015
stipulation
stipul·at·ion
substantiv
~en ~er • bestämmelse
| Singular | |
|---|---|
| en stipulation | obestämd form |
| en stipulations | obestämd form genitiv |
| stipulationen | bestämd form |
| stipulationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stipulationer | obestämd form |
| stipulationers | obestämd form genitiv |
| stipulationerna | bestämd form |
| stipulationernas | bestämd form genitiv |


