publicerad: 2015
strontium
stronti·um
[strån´tsi‑]
substantiv
~et el. strontiet el. ~ • en metall
| Singular | |
|---|---|
| ett strontium | obestämd form |
| ett strontiums | obestämd form genitiv |
| strontiumet (strontiet, strontium) | bestämd form |
| strontiumets (strontiets, strontiums) | bestämd form genitiv |


