publicerad: 2015
stupiditet
stup·id·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en ~er stupid
| Singular | |
|---|---|
| en stupiditet | obestämd form |
| en stupiditets | obestämd form genitiv |
| stupiditeten | bestämd form |
| stupiditetens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stupiditeter | obestämd form |
| stupiditeters | obestämd form genitiv |
| stupiditeterna | bestämd form |
| stupiditeternas | bestämd form genitiv |


