publicerad: 2015
svära
svära
el. åld. svärja
verb
svor, svurit, svuren svuret svurna, pres. svär, imper. svär 1 uttala svordom2 lova dyrt och heligt: jag svär (på) att det är sant!3 svära mot ngt sticka av el. strida mot ngt
| Finita former | |
|---|---|
| svär | presens aktiv |
| svärs (sväres) | presens passiv |
| svor | preteritum aktiv |
| svors | preteritum passiv |
| svär | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att svära (svärja) | infinitiv aktiv |
| att sväras (svärjas) | infinitiv passiv |
| har/hade svurit | supinum aktiv |
| har/hade svurits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| svärande (svärjande) | |
| Perfekt particip | |
| en svuren + substantiv | |
| ett svuret + substantiv | |
| den/det/de svurna + substantiv | |
| den svurne + maskulint substantiv | |


