publicerad: 2015
synvinkel
syn|vinkel
substantiv
~n ‑vinklar • sätt att se på ngt, perspektiv: ur svensk synvinkel
| Singular | |
|---|---|
| en synvinkel | obestämd form |
| en synvinkels | obestämd form genitiv |
| synvinkeln | bestämd form |
| synvinkelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| synvinklar | obestämd form |
| synvinklars | obestämd form genitiv |
| synvinklarna | bestämd form |
| synvinklarnas | bestämd form genitiv |


