publicerad: 2015
tangeringspunkt
tang·er·ings|punkt
substantiv
~en ~er • till tangering 1 punkt 1
| Singular | |
|---|---|
| en tangeringspunkt | obestämd form |
| en tangeringspunkts | obestämd form genitiv |
| tangeringspunkten | bestämd form |
| tangeringspunktens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tangeringspunkter | obestämd form |
| tangeringspunkters | obestämd form genitiv |
| tangeringspunkterna | bestämd form |
| tangeringspunkternas | bestämd form genitiv |


