publicerad: 2015
trafikbrott
traf·ik|brott
substantiv
~et; pl. ~ trafik brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett trafikbrott | obestämd form |
| ett trafikbrotts | obestämd form genitiv |
| trafikbrottet | bestämd form |
| trafikbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trafikbrott | obestämd form |
| trafikbrotts | obestämd form genitiv |
| trafikbrotten | bestämd form |
| trafikbrottens | bestämd form genitiv |


