publicerad: 2015
trimmare
trimm·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. trimmarna trimma 1
| Singular | |
|---|---|
| en trimmare | obestämd form |
| en trimmares | obestämd form genitiv |
| trimmaren | bestämd form |
| trimmarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trimmare | obestämd form |
| trimmares | obestämd form genitiv |
| trimmarna | bestämd form |
| trimmarnas | bestämd form genitiv |


