publicerad: 2015
tunghäfta
tung|häfta
substantiv
~n • tillfällig oförmåga att tala; till 1tunga 1
| Singular | |
|---|---|
| en tunghäfta | obestämd form |
| en tunghäftas | obestämd form genitiv |
| tunghäftan | bestämd form |
| tunghäftans | bestämd form genitiv |


