publicerad: 2015
tungviktare
tung|vikt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑viktarna tungvikt
| Singular | |
|---|---|
| en tungviktare | obestämd form |
| en tungviktares | obestämd form genitiv |
| tungviktaren | bestämd form |
| tungviktarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tungviktare | obestämd form |
| tungviktares | obestämd form genitiv |
| tungviktarna | bestämd form |
| tungviktarnas | bestämd form genitiv |


