publicerad: 2015
tvårummare
två|rumm·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑rummarna • tvårumslägenhet
| Singular | |
|---|---|
| en tvårummare | obestämd form |
| en tvårummares | obestämd form genitiv |
| tvårummaren | bestämd form |
| tvårummarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tvårummare | obestämd form |
| tvårummares | obestämd form genitiv |
| tvårummarna | bestämd form |
| tvårummarnas | bestämd form genitiv |


