publicerad: 2015
undantagsfall
und·an·tags|fall
substantiv
~et; pl. ~ • till fall 2 undantag 1
| Singular | |
|---|---|
| ett undantagsfall | obestämd form |
| ett undantagsfalls | obestämd form genitiv |
| undantagsfallet | bestämd form |
| undantagsfallets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| undantagsfall | obestämd form |
| undantagsfalls | obestämd form genitiv |
| undantagsfallen | bestämd form |
| undantagsfallens | bestämd form genitiv |


