publicerad: 2015
upphittare
upp|hitt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑hittarna hitta
| Singular | |
|---|---|
| en upphittare | obestämd form |
| en upphittares | obestämd form genitiv |
| upphittaren | bestämd form |
| upphittarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| upphittare | obestämd form |
| upphittares | obestämd form genitiv |
| upphittarna | bestämd form |
| upphittarnas | bestämd form genitiv |


