publicerad: 2015
upplänning
upp|länn·ing
substantiv
~en ~ar • mansperson från Uppland
| Singular | |
|---|---|
| en upplänning | obestämd form |
| en upplännings | obestämd form genitiv |
| upplänningen | bestämd form |
| upplänningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| upplänningar | obestämd form |
| upplänningars | obestämd form genitiv |
| upplänningarna | bestämd form |
| upplänningarnas | bestämd form genitiv |


