publicerad: 2015
utbuktning
ut|bukt·ning
substantiv
~en ~ar bukta
| Singular | |
|---|---|
| en utbuktning | obestämd form |
| en utbuktnings | obestämd form genitiv |
| utbuktningen | bestämd form |
| utbuktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utbuktningar | obestämd form |
| utbuktningars | obestämd form genitiv |
| utbuktningarna | bestämd form |
| utbuktningarnas | bestämd form genitiv |


