publicerad: 2015
utstöta
ut|stöta
verb
‑stötte ‑stött 1 ge ifrån sig: utstöta ett skrik2 brutalt avlägsna: utstöta el. vanl. stöta ut ngn från gemenskapen
| Finita former | |
|---|---|
| utstöter | presens aktiv |
| utstöts (utstötes) | presens passiv |
| utstötte | preteritum aktiv |
| utstöttes | preteritum passiv |
| utstöt | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att utstöta | infinitiv aktiv |
| att utstötas | infinitiv passiv |
| har/hade utstött | supinum aktiv |
| har/hade utstötts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| utstötande | |
| Perfekt particip | |
| en utstött + substantiv | |
| ett utstött + substantiv | |
| den/det/de utstötta + substantiv | |
| den utstötte + maskulint substantiv | |


