publicerad: 2015
vaccinatör
vacc·in·at·ör
[‑ö´r]
substantiv
~en ~er vaccinera
| Singular | |
|---|---|
| en vaccinatör | obestämd form |
| en vaccinatörs | obestämd form genitiv |
| vaccinatören | bestämd form |
| vaccinatörens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vaccinatörer | obestämd form |
| vaccinatörers | obestämd form genitiv |
| vaccinatörerna | bestämd form |
| vaccinatörernas | bestämd form genitiv |


