publicerad: 2015
vandringsman
vandr·ings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • förr ofta som (relig.) symbol för människan
| Singular | |
|---|---|
| en vandringsman | obestämd form |
| en vandringsmans | obestämd form genitiv |
| vandringsmannen | bestämd form |
| vandringsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vandringsmän | obestämd form |
| vandringsmäns | obestämd form genitiv |
| vandringsmännen | bestämd form |
| vandringsmännens | bestämd form genitiv |


