publicerad: 2015
vantspridare
vant|sprid·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑spridarna • till vant spridare
| Singular | |
|---|---|
| en vantspridare | obestämd form |
| en vantspridares | obestämd form genitiv |
| vantspridaren | bestämd form |
| vantspridarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vantspridare | obestämd form |
| vantspridares | obestämd form genitiv |
| vantspridarna | bestämd form |
| vantspridarnas | bestämd form genitiv |


