publicerad: 2015
villfara
vill|fara
verb
‑for, ‑farit, pres. ‑far • ⟨ngt åld.⟩ bevilja, uppfylla: villfara ngns begäran
| Finita former | |
|---|---|
| villfar | presens aktiv |
| villfars (villfares) | presens passiv |
| villfor | preteritum aktiv |
| villfors | preteritum passiv |
| villfar | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att villfara | infinitiv aktiv |
| att villfaras | infinitiv passiv |
| har/hade villfarit | supinum aktiv |
| har/hade villfarits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| villfarande | |


