publicerad: 2015
vittning
vitt·ning
substantiv
~en • ⟨prov. (sydsv.)⟩ till vitta
| Singular | |
|---|---|
| en vittning | obestämd form |
| en vittnings | obestämd form genitiv |
| vittningen | bestämd form |
| vittningens | bestämd form genitiv |


