publicerad: 2015
vrängning
vräng·ning
substantiv
~en ~ar vränga
| Singular | |
|---|---|
| en vrängning | obestämd form |
| en vrängnings | obestämd form genitiv |
| vrängningen | bestämd form |
| vrängningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vrängningar | obestämd form |
| vrängningars | obestämd form genitiv |
| vrängningarna | bestämd form |
| vrängningarnas | bestämd form genitiv |


