publicerad: 2015
vägsträckning
väg|sträck·ning
substantiv
~en ~ar • till sträckning 2 väg 1
| Singular | |
|---|---|
| en vägsträckning | obestämd form |
| en vägsträcknings | obestämd form genitiv |
| vägsträckningen | bestämd form |
| vägsträckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vägsträckningar | obestämd form |
| vägsträckningars | obestämd form genitiv |
| vägsträckningarna | bestämd form |
| vägsträckningarnas | bestämd form genitiv |


