publicerad: 2015
väsning
väs·ning
substantiv
~en ~ar • till väsa
| Singular | |
|---|---|
| en väsning | obestämd form |
| en väsnings | obestämd form genitiv |
| väsningen | bestämd form |
| väsningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| väsningar | obestämd form |
| väsningars | obestämd form genitiv |
| väsningarna | bestämd form |
| väsningarnas | bestämd form genitiv |


