publicerad: 2015
åldringsbrott
åldr·ings|brott
substantiv
~et; pl. ~ åldring brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett åldringsbrott | obestämd form |
| ett åldringsbrotts | obestämd form genitiv |
| åldringsbrottet | bestämd form |
| åldringsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| åldringsbrott | obestämd form |
| åldringsbrotts | obestämd form genitiv |
| åldringsbrotten | bestämd form |
| åldringsbrottens | bestämd form genitiv |


