publicerad: 2015
åvägabringa
å·väga|bringa
[åvä`ga‑ el. å`‑]
verb
~de el. ‑bragte, ~t el. ‑bragt • ⟨ngt åld.⟩ bringa till stånd, åstadkomma
| Finita former | |
|---|---|
| åvägabringar | presens aktiv |
| åvägabringas | presens passiv |
| åvägabringade (åvägabragte) | preteritum aktiv |
| åvägabringades (åvägabragtes) | preteritum passiv |
| åvägabringa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att åvägabringa | infinitiv aktiv |
| att åvägabringas | infinitiv passiv |
| har/hade åvägabringat (åvägabragt) | supinum aktiv |
| har/hade åvägabringats (åvägabragts) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| åvägabringande | |
| Perfekt particip | |
| en åvägabringad (åvägabragd) + substantiv | |
| ett åvägabringat (åvägabragt) + substantiv | |
| den/det/de åvägabringade (åvägabragta) + substantiv | |


