publicerad: 2015
absolvering
ab·solv·er·ing
substantiv
~en • till absolvera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en absolvering | obestämd form |
| en absolverings | obestämd form genitiv |
| absolveringen | bestämd form |
| absolveringens | bestämd form genitiv |


