publicerad: 2015
arvinge
arv·inge
substantiv
~n arvingar • person som får ett arv; till 1arv 1
| Singular | |
|---|---|
| en arvinge | obestämd form |
| en arvinges | obestämd form genitiv |
| arvingen | bestämd form |
| arvingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| arvingar | obestämd form |
| arvingars | obestämd form genitiv |
| arvingarna | bestämd form |
| arvingarnas | bestämd form genitiv |


