publicerad: 2015
barnvälling
barn|väll·ing
substantiv
~en ~ar barn välling
| Singular | |
|---|---|
| en barnvälling | obestämd form |
| en barnvällings | obestämd form genitiv |
| barnvällingen | bestämd form |
| barnvällingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| barnvällingar | obestämd form |
| barnvällingars | obestämd form genitiv |
| barnvällingarna | bestämd form |
| barnvällingarnas | bestämd form genitiv |


