publicerad: 2015
binka
binka
substantiv
~n binkor • en växt
| Singular | |
|---|---|
| en binka | obestämd form |
| en binkas | obestämd form genitiv |
| binkan | bestämd form |
| binkans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| binkor | obestämd form |
| binkors | obestämd form genitiv |
| binkorna | bestämd form |
| binkornas | bestämd form genitiv |


