publicerad: 2015
blaffa
1blaffa
substantiv
~n blaffor • ⟨vard.⟩ pladuska
| Singular | |
|---|---|
| en blaffa | obestämd form |
| en blaffas | obestämd form genitiv |
| blaffan | bestämd form |
| blaffans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| blaffor | obestämd form |
| blaffors | obestämd form genitiv |
| blafforna | bestämd form |
| blaffornas | bestämd form genitiv |
2blaffa
verb
~de ~t • ⟨vard.⟩ kludda med skrikiga färger; flamma häftigt
| Finita former | |
|---|---|
| blaffar | presens aktiv |
| blaffas | presens passiv |
| blaffade | preteritum aktiv |
| blaffades | preteritum passiv |
| blaffa | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att blaffa | infinitiv aktiv |
| att blaffas | infinitiv passiv |
| har/hade blaffat | supinum aktiv |
| har/hade blaffats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| blaffande | |


