publicerad: 2015
bockning
bock·ning
substantiv
~en ~ar • till bocka 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en bockning | obestämd form |
| en bocknings | obestämd form genitiv |
| bockningen | bestämd form |
| bockningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bockningar | obestämd form |
| bockningars | obestämd form genitiv |
| bockningarna | bestämd form |
| bockningarnas | bestämd form genitiv |


