publicerad: 2015
diktning
dikt·ning
substantiv
~en ~ar • till dikta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en diktning | obestämd form |
| en diktnings | obestämd form genitiv |
| diktningen | bestämd form |
| diktningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| diktningar | obestämd form |
| diktningars | obestämd form genitiv |
| diktningarna | bestämd form |
| diktningarnas | bestämd form genitiv |


