publicerad: 2015
dominera
dom·in·era
verb
~de ~t • göra sig mest gällande; ha övertaget, råda; behärska
| Finita former | |
|---|---|
| dominerar | presens aktiv |
| domineras | presens passiv |
| dominerade | preteritum aktiv |
| dominerades | preteritum passiv |
| dominera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att dominera | infinitiv aktiv |
| att domineras | infinitiv passiv |
| har/hade dominerat | supinum aktiv |
| har/hade dominerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| dominerande | |
| Perfekt particip | |
| en dominerad + substantiv | |
| ett dominerat + substantiv | |
| den/det/de dominerade + substantiv | |


