publicerad: 2015
dygdemönster
dygde|mönster
substantiv
‑mönstret; pl. ~, best. pl. ‑mönstren • ⟨ibl. iron.⟩ dygdig person
| Singular | |
|---|---|
| ett dygdemönster | obestämd form |
| ett dygdemönsters | obestämd form genitiv |
| dygdemönstret | bestämd form |
| dygdemönstrets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dygdemönster | obestämd form |
| dygdemönsters | obestämd form genitiv |
| dygdemönstren | bestämd form |
| dygdemönstrens | bestämd form genitiv |


