publicerad: 2015
förblinda
för·blinda
verb
~de ~t • beröva förmågan att se klart el. att inse det rätta
| Finita former | |
|---|---|
| förblindar | presens aktiv |
| förblindas | presens passiv |
| förblindade | preteritum aktiv |
| förblindades | preteritum passiv |
| förblinda | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förblinda | infinitiv aktiv |
| att förblindas | infinitiv passiv |
| har/hade förblindat | supinum aktiv |
| har/hade förblindats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förblindande | |
| Perfekt particip | |
| en förblindad + substantiv | |
| ett förblindat + substantiv | |
| den/det/de förblindade + substantiv | |


